Ontwenningsverschijnselen!

Een laatste dag met... ontwenningsverschijnselen
Bij iedereen heeft het een ander effect!

Niels is de kluts kwijt en Mitchell wordt gek (hij denkt dat hij batman is!)
 

We staren in de diepte... Waar is onze GWP gebleven?
Hij is weggevlogen in de tijd, maar voor altijd gevangen in ons hart.
  









 



   
Eindelijk een uurtje vrij!
De hamvraag van vandaag: wat is het verhaal van de sjaal?
    

 

    


Met dank aan: Mitchell, Daphné, Melissa, Lore en Niels
Eindredactie: Mvr. Supply en Mvr. Lemmens
Hoofdredactie: 6 Toerisme

Fasten your seatbelts!
       

Het einde

Toen ik de deur achter mij dicht deed en het reisbureau verliet na mijn 2 weken stage die ik hier gevolgd heb voelde ik mij opgelucht maar niet zo blij. Ik voelde me opgelucht omdat ik de 2 weken goed heb doorstaan, ze waren zeer tevreden van mij maar langs de andere kant was ik niet zo blij omdat ik een zeer leuke stageplaats en mijn collega’s moest achterlaten. Ik ben ook wel blij dat ik nu terug naar school moet gaan want dan ben ik vroeger thuis en hoef ik op woensdag niet tot 18uur te werken. Ik kon dus niet beter wensen dan deze stageplaats, alhoewel zie ik mij niet in mijn verdere toekomst werken in een reisbureau achter een bureau, ik wil meer variatie hebben op het werk, niet steeds hetzelfde te hoeven doen. Liever zou ik evenementen gaan organiseren. Het is steeds een nieuwe uitdaging die je moet aangaan en daar zit dan wat variatie in.

Ik verwerk

Ik werk in een reisbureau samen met 2 stagiaires waar ik de mensen moet verwelkomen als ze binnen komen en moet vragen waarmee ik hen kan helpen. Wanneer ze voor een brochure komen dien ik hen die te bezorgen en als ze komen voor een reis te boeken moet ik ze verder leiden naar de plaats waar de boekingen gemaakt worden. Mijn stagementor geeft mij ook allerlei taken zoals de betalingen nakijken van de geboekte vakanties, bellen met de klanten en Tour operators, allerlei informatie zoeken van restaurants en hotels. Maar we krijgen ook taken van de stagementor die we dan samen met de andere stagiaires moeten doen zoals brochures uitpakken en op de juiste plaats leggen.

Mijn stageplaats

Mijn stageplaats ligt in het hartje van leuven op de spiltsing van de muntstraat en de tiensestraat, 2 minuten stappen van het Foch plein.
Ik werk in een reisbureau waar wij reizen verkopen, extra uitleg geven aan de klant en de klant brochures meegeven indien de klant het vraagt.
Dus als je zin hebt in een reisje, kom gerust eens langs en wij helpen u verder.

De waarheid

De man had een zonnebril op en een hoed en hij overhandigde mij een brief maar hij zei voor de rest helemaal niets. Toen ik de brief bekeek, was de man al lang verdwenen. Ik begon helemaal te beven van angst, want ik wist totaal niet wat ik moest verwachten van die brief. Ik ging rap naar mijn auto, deed de deuren op slot en zette de radio op om de akelige stilte te verbreken. Ik deed het lichtje van mijn auto en begon de brief te openen. Toen zag ik dat er alleen maar een foto instak van een oudere man, ik schat rond de 50 jaar.  Ik bekeek de achterkant van de foto en zag dat er een naam en een geboortedatum op stond: “ Eddy 14/02/1966 “. Ik wist totaal niet wie hij was.

Onderweg naar huis was ik heel de tijd aan het pikkeren over die foto “ Waarom gaf die man mij die foto? Wie was die man? “. Eenmaal thuis ging ik direct naar boven om in stilte te kunnen nadenken over deze vreemde situatie waar ik in terecht gekomen ben. Ik ging op mijn bed liggen en begon de foto te bestuderen. Ik zag dat de man op de foto gelijkenissen vertoonde met mij. Ik begon te denken dat dit misschien mijn vader kon zijn die ik nooit gekend heb, maar dit kon niet want mijn moeder had mij verteld dat mijn vader vanaf mijn geboorte gestorvenwas. Ik ging naar de zolder om oude foto’s van mijn vader te gaan zoeken. Na uren zoeken vond ik uiteindelijk een foto die op de foto leek die ik gekregen had van de vreemde man. Ik belde mijn moeder onmiddellijk op en vertelde haar wat er gebeurd was. Ze begon te wenen en zei dat het haar spijt en dat ze het gewoon niet meer durfde te vertellen dat mijn vader een zware crimineel was. “ Dus mijn vader leeft nog? “ vroeg ik. Maar toen vertelde ze dat hij was omgekomen in een auto – ongeluk. Na nog een tijdje praten met mijn moeder begreep ik alles. Die vreemde man bleek mijn grootvader te zijn en ik begreep ook waarom mijn moeder dit nooit heeft verteld. Nu ga ik regelmatig het graf van mijn vader bezoeken en ga ik soms lang bij mijn grootvader.