De man had een zonnebril op en een hoed en hij overhandigde mij een brief maar hij zei voor de rest helemaal niets. Toen ik de brief bekeek, was de man al lang verdwenen. Ik begon helemaal te beven van angst, want ik wist totaal niet wat ik moest verwachten van die brief. Ik ging rap naar mijn auto, deed de deuren op slot en zette de radio op om de akelige stilte te verbreken. Ik deed het lichtje van mijn auto en begon de brief te openen. Toen zag ik dat er alleen maar een foto instak van een oudere man, ik schat rond de 50 jaar. Ik bekeek de achterkant van de foto en zag dat er een naam en een geboortedatum op stond: “ Eddy 14/02/1966 “. Ik wist totaal niet wie hij was.
Onderweg naar huis was ik heel de tijd aan het pikkeren over die foto “ Waarom gaf die man mij die foto? Wie was die man? “. Eenmaal thuis ging ik direct naar boven om in stilte te kunnen nadenken over deze vreemde situatie waar ik in terecht gekomen ben. Ik ging op mijn bed liggen en begon de foto te bestuderen. Ik zag dat de man op de foto gelijkenissen vertoonde met mij. Ik begon te denken dat dit misschien mijn vader kon zijn die ik nooit gekend heb, maar dit kon niet want mijn moeder had mij verteld dat mijn vader vanaf mijn geboorte gestorvenwas. Ik ging naar de zolder om oude foto’s van mijn vader te gaan zoeken. Na uren zoeken vond ik uiteindelijk een foto die op de foto leek die ik gekregen had van de vreemde man. Ik belde mijn moeder onmiddellijk op en vertelde haar wat er gebeurd was. Ze begon te wenen en zei dat het haar spijt en dat ze het gewoon niet meer durfde te vertellen dat mijn vader een zware crimineel was. “ Dus mijn vader leeft nog? “ vroeg ik. Maar toen vertelde ze dat hij was omgekomen in een auto – ongeluk. Na nog een tijdje praten met mijn moeder begreep ik alles. Die vreemde man bleek mijn grootvader te zijn en ik begreep ook waarom mijn moeder dit nooit heeft verteld. Nu ga ik regelmatig het graf van mijn vader bezoeken en ga ik soms lang bij mijn grootvader.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten