Ontwenningsverschijnselen!

Een laatste dag met... ontwenningsverschijnselen
Bij iedereen heeft het een ander effect!

Niels is de kluts kwijt en Mitchell wordt gek (hij denkt dat hij batman is!)
 

We staren in de diepte... Waar is onze GWP gebleven?
Hij is weggevlogen in de tijd, maar voor altijd gevangen in ons hart.
  









 



   
Eindelijk een uurtje vrij!
De hamvraag van vandaag: wat is het verhaal van de sjaal?
    

 

    


Met dank aan: Mitchell, Daphné, Melissa, Lore en Niels
Eindredactie: Mvr. Supply en Mvr. Lemmens
Hoofdredactie: 6 Toerisme

Fasten your seatbelts!
       

Het einde

Toen ik de deur achter mij dicht deed en het reisbureau verliet na mijn 2 weken stage die ik hier gevolgd heb voelde ik mij opgelucht maar niet zo blij. Ik voelde me opgelucht omdat ik de 2 weken goed heb doorstaan, ze waren zeer tevreden van mij maar langs de andere kant was ik niet zo blij omdat ik een zeer leuke stageplaats en mijn collega’s moest achterlaten. Ik ben ook wel blij dat ik nu terug naar school moet gaan want dan ben ik vroeger thuis en hoef ik op woensdag niet tot 18uur te werken. Ik kon dus niet beter wensen dan deze stageplaats, alhoewel zie ik mij niet in mijn verdere toekomst werken in een reisbureau achter een bureau, ik wil meer variatie hebben op het werk, niet steeds hetzelfde te hoeven doen. Liever zou ik evenementen gaan organiseren. Het is steeds een nieuwe uitdaging die je moet aangaan en daar zit dan wat variatie in.

Ik verwerk

Ik werk in een reisbureau samen met 2 stagiaires waar ik de mensen moet verwelkomen als ze binnen komen en moet vragen waarmee ik hen kan helpen. Wanneer ze voor een brochure komen dien ik hen die te bezorgen en als ze komen voor een reis te boeken moet ik ze verder leiden naar de plaats waar de boekingen gemaakt worden. Mijn stagementor geeft mij ook allerlei taken zoals de betalingen nakijken van de geboekte vakanties, bellen met de klanten en Tour operators, allerlei informatie zoeken van restaurants en hotels. Maar we krijgen ook taken van de stagementor die we dan samen met de andere stagiaires moeten doen zoals brochures uitpakken en op de juiste plaats leggen.

Mijn stageplaats

Mijn stageplaats ligt in het hartje van leuven op de spiltsing van de muntstraat en de tiensestraat, 2 minuten stappen van het Foch plein.
Ik werk in een reisbureau waar wij reizen verkopen, extra uitleg geven aan de klant en de klant brochures meegeven indien de klant het vraagt.
Dus als je zin hebt in een reisje, kom gerust eens langs en wij helpen u verder.

De waarheid

De man had een zonnebril op en een hoed en hij overhandigde mij een brief maar hij zei voor de rest helemaal niets. Toen ik de brief bekeek, was de man al lang verdwenen. Ik begon helemaal te beven van angst, want ik wist totaal niet wat ik moest verwachten van die brief. Ik ging rap naar mijn auto, deed de deuren op slot en zette de radio op om de akelige stilte te verbreken. Ik deed het lichtje van mijn auto en begon de brief te openen. Toen zag ik dat er alleen maar een foto instak van een oudere man, ik schat rond de 50 jaar.  Ik bekeek de achterkant van de foto en zag dat er een naam en een geboortedatum op stond: “ Eddy 14/02/1966 “. Ik wist totaal niet wie hij was.

Onderweg naar huis was ik heel de tijd aan het pikkeren over die foto “ Waarom gaf die man mij die foto? Wie was die man? “. Eenmaal thuis ging ik direct naar boven om in stilte te kunnen nadenken over deze vreemde situatie waar ik in terecht gekomen ben. Ik ging op mijn bed liggen en begon de foto te bestuderen. Ik zag dat de man op de foto gelijkenissen vertoonde met mij. Ik begon te denken dat dit misschien mijn vader kon zijn die ik nooit gekend heb, maar dit kon niet want mijn moeder had mij verteld dat mijn vader vanaf mijn geboorte gestorvenwas. Ik ging naar de zolder om oude foto’s van mijn vader te gaan zoeken. Na uren zoeken vond ik uiteindelijk een foto die op de foto leek die ik gekregen had van de vreemde man. Ik belde mijn moeder onmiddellijk op en vertelde haar wat er gebeurd was. Ze begon te wenen en zei dat het haar spijt en dat ze het gewoon niet meer durfde te vertellen dat mijn vader een zware crimineel was. “ Dus mijn vader leeft nog? “ vroeg ik. Maar toen vertelde ze dat hij was omgekomen in een auto – ongeluk. Na nog een tijdje praten met mijn moeder begreep ik alles. Die vreemde man bleek mijn grootvader te zijn en ik begreep ook waarom mijn moeder dit nooit heeft verteld. Nu ga ik regelmatig het graf van mijn vader bezoeken en ga ik soms lang bij mijn grootvader.
 

Brieven van het Westelijk Front 1916

17/4/1916
Lieve Mies,
Wees niet boos, dat ik zoo lang gewacht heb om je te antwoorden, maar op het oogenblik mankeert de tijd me dikwijls, daar wij weer in de loopgraven zitten en de onmiddellijke nabijheid van den vijand ons dwingt op hoede te zijn.
Ik heb je kranten ontvangen en bedank je ook hartelijk voor de ƒ 5, maar de 10 anderen die je veel eerder had gestuurd, heb ik nog altijd niet ontvangen. Wat de tijdschriften betreft, waarin artikels van mij staan, ik heb daar ook niets van gezien. Zou de post ze hebben kwijt geraakt.
Wij bewonen, zooals gewoonlijk, een onderaardsche hut, comfortabel ingericht, waar wij vuur kunnen maken. Maar de ratten verpesten ons het leven. Zij eten ons brood op, zij kauwen aan alles wat eetbaar en oneetbaar is, en niets is veilig.
Het weer is helaas ontzettend slecht. Sedert den eersten dag, dat wij hier zijn aangekomen, regent het, en de wegen, de loopgraven, alles wordt moerasachtig. Voor het overige is het nog al vrij rustig. Zoo nu en dan een bombardement, hevig geweerschieten, maar dat is alles. Deze secteur lijkt ons een paradijs, vergeleken bij de vele andere hellen, waar wij geleefd hebben. Misschien is het slechts de kalmte vóór den storm, maar dat is ons gelijk, en de vijand, indien hij hier aanvalt, zal tegenover zich vinden een der beste Fransche divisies.
De datum van mijn verlof nadert en ik verheug mij er van te voren op, in een echt bed te kunnen slapen, na zooveel maanden op stroo of eenvoudig op den grond geslapen te hebben. Het is zoo sterk. dat het den eersten nacht onmogelijk is den slaap te vatten.
Wij hebben ons gisteren voor onze hut laten kieken en binnen een dag of veertien zal ik je een photo sturen.
Daar heb je het weer, dat kanongebulder. Als het lang duurt, hoort men het op ’t laatst niet meer, en wat erger is, men is gedwongen te luisteren naar zijn diepen noot, die iedereen ‘grave’ stemt, en zoo niet angstig aandoet, dan toch wel ongerust maakt. Niets werkt sterker op de hersens dan het kanon en hevigste mitrailleuse-vuur heeft niet dezelfden invloed op het moraal als een langdurige marmitage [hevig bombardement]. Dat is trouwens de grootste factor in de aanvallen. De gebombardeerde partij is of wel vernietigd of wel zoo geschokt, dat er verscheidene minuten noodig zijn haar weer het volle verstand terug te geven, zoodat de vijand allen tijd heeft om uit de loopgraven te springen en te rennen... En dan, wanneer men elkander ontmoet, de bajonetten schitterend in het licht, de oogen glinsterend van haat en moordzucht, gaat er in den chaos een gehuil op, zooals de ooren van een koelbloedig wezen niet zouden kunnen aanhooren zonder in elkander te krimpen. Het wordt vloeken, steken en steken, vloeken en huilen om moeder en rochelen. Gelukkig hoort men bijna niets, zoo is men bezig voor zichzelf; en zoo groot is het instinct van zelfbehoud. En dan, later, is men verwonderd en verrast zich levend te vinden, zonder steek noch stoot, de bajonet en de kolf vaak druipend van bloed, zonder hoofddeksel soms, en de kapot [= lange soldatenjas] in flarden gescheurd.
Schrijf mij gauw, wil je, en wees gezoend door

ARTHUR

Arthur Knaap behoorde tot de Nederlandse vrijwilligers die zich tijdens de Eerste Wereldoorlog om uiteenlopende redenen aanmeldden voor het Vreemdelingenlegioen en aan de Franse kant meevochten.

Van het Westelijk front geen nieuws

Voor ons barst de grond. Het regent kluiten. Ik voel een schok.

Mijn mouw is door een granaatscherf opengescheurd.

Ik maak een vuist. Ik voel niets. Maar dat stelt me nog niet gerust;

als je gewond bent, komt de pijn altijd pas later.

Geciteerd uit het boek: Van het Westelijk front geen nieuws, geschreven door Elrich Maria Remarque, Pagina 44

Biografie, Gilles De Bilde

Eerst ging ik de biografie van Einstein lezen,
maar na enkele hoofdstukken lezen bleek het
dat ik niet zo veel verstond van wat er net gezegt werd.
Dus ging ik terug naar de bibliotheek Tweebronnen in Leuven en
kwam er de biografie van Gilles De Bilde tegen, een getallenteerde

voetballer die bij Anderlecht, Aalst, PSV en in de Premier League speelde.

Fragment

Het Huwelijk

Hij dacht: ik sla haar dood en steek het huis in brand.

Ik moet de schimmel van mijn stramme voeten wassen

en rennen door het vuur en door het water plassen

tot bij een ander lief in enig ander land.

Pijnlijke Humor

Dit noemen ze dus PIJNLIJKE humor !!!

klik hier 

Albert Einstein (1879 - 1955)

Voor het vak Nederlands moeten we een biografie schrijven over een persoon.

Ik zal het in mijn biografie hebben over de beroemdste wetenschapper ter wereld.

ALBERT EINSTEIN 

Ik neem Einstein omdat hij een zeer interessant persoon is.

Welkom

Welkom op mijn blog!
Ik ben Niels Scheltiens en volg Toerisme op het Ka Redingenhof te Leuven.
We hebben voor Nederlands een blog moeten maken waar we allerlei dingen op kunnen zetten en taken zullen maken.


Geniet ervan

Leerlingen 5 & 6 Toerisme